a lud jak to lód

nie mam zamiaru dawać przyzwolenia na mniejsze lub większe zło.
dlatego nie uczestniczę jako ha! ha! ha! juror! w castingach na cieplutkie, dobrze płatne, posadki dla zakompleksionych i nic nie umiejących modeli/modelek. a co to za różnica czy kandydat/kandydatka na posadzenie swoich czterech liter na fotel/stołek/krzesło ma duże niebieskie oczy czy jako tako skrojony garnitur. (zębów też)

a lud jak to lód topnieje powyżej zera nawet w 40% napoju.

sprowadzone do izmów

* * *

sprowadzone do izmów
biochemiczne wiersze
mrą w samotniach bez ścian

kluczem pędzi popęd
zwyczajna chuć feromony
czerwień biel błękit

a uśmiech politowania
odkrywa prawdę słowa
miłość

fajnie jest

no to fajnie jest.
już nie mam komórki. komputer też taki już nie mój.
za kilka dóbek będę bez neta. a za jakiś bliżej
nieokreślony tydzień zostanę człowiekiem bez adresu.

a póki co piszcie wiersze na moją cześć! ;)

ŚWI(a)TY

zaczął walczyć by nie pogrążyć się w monologodialogu
sam ze sobą tańczy świ(a)ty za oknem diabelskie słów
potoki rwą na cztery strony włosy siwe rozwiane anielskie
zboczenia z toru krople lodu płyną i błogo bogo bojni ale
ale yale wale hale stale dale chłoną płoną piją biją żyją
jeszcze leszcze kleszcze mieszczą się w kartonie pieszczą
bąki pszczoły osy lecą o może oczy oczy czarne marne
morze czerwone białe chorągwie powiewają ręce loki foki
pająki sroki wróble gawrony a koty drą się drą się drą się

stan ducha i ciała

czuję się kiepsko.
czy ten stan ducha i ciała nie powinien spowodować odłączenia klawiatury od komputera? przecież i Ty, moja czytaczko, mój czytaczu, wolisz wesołe teksty. nie, nie... na razie nie napiszę ani słowa o wybrańcach ludów. obecnych i przyszłych. pewnie w przeważającej liczbie tożsamej. więc powodów do śmiechu nie brakuje. i nie zabraknie.

KADRY

KADRY

igiełki w stopach kłują niczym akupunktura
pochoinkowe lampki na oknie przywołują
zgorączkowane kiedyś człowiecze narodziny

a przecież mogłem zostać z bogiem
na wieki wieków bez trywialnego amen
na płaczki zabrakłoby srebrników

spadające bez przerwy z sufitu kadry z setkami
scen przeżytych chwil a także krótkie filmy
lecące bezustannie na mój łeb znieruchomiały

umierając miałem ochotę na sex i miłość
w jednym

z nosami na słońcu

blogowanie to raj dla wszelakiej maści grafo-foto-linko-manów.
niektórzy, ci z nosami na słońcu, nazywają siebie blogersami.
ach! jak to poważnie brzmi. ach! jak głośno szeleszczą banknoty.
kiedyś były srebrniki. a dziś lans ponad wszystko.