poniedziałek, 31 października 2011

takie tam haiczku

* * *

i w chryzantemach
pomiędzy płomieniami
widzę twoją twarz
Autor: o

2 komentarze:

  1. niewidka31 października 2011 21:25

    jako dziecko lubilam spotkania rodzinne, wieczorne przy grobach...tysiace swiatelek...smierc byla abstrakcja...

    OdpowiedzUsuń
  2. Unknown4 listopada 2011 18:58

    Kasiu, dobry temat na prozę.
    pozdrawiam (listopadowo) :)

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)